donderdag 25 december 2014

Dag 2 Christmas

Vannacht beide een tijd klaarwakker geweest maar uiteindelijk toch uit kunnen slapen tot 7 uur. We besloten ons kerstontbijt in Denny's te eten. Voor de sfeer hoef je het niet te doen, je doet het vanwege het mega ontbijt tegen een schappelijke prijs. Ok ok, je hoeft natuurlijk geen mega ontbijt te nemen. Maar de verleiding is te groot. En de keus ook. Beide pancakes, hashbrowns (soort rustie), worstjes en gebakken eieren genomen. Cyriel durft de Amerikaanse koffie aan, ik vermijd die als de pest. Slappe bende brrrrrrr.

Daarna opnieuw een poging gedaan om naar de outlet te gaan. Toen we er aankwamen viel de drukte mee. We slagen eigenlijk altijd wel bij Gap en ik vond een paar leuke broeken bij Tommy Hilfiger. Bij wie? Nou, bij die zaak waar ik in Nederland de grootste maat niet pas en hier zonder problemen kan slagen. Heb niet eens de grootste maat. In Nederland wordt ik meewarig aangekeken als ik het lef heb überhaupt naar binnen te gaan. En bij hoog en laag beweren dat Tommy geen grotere maat heeft. Ga denk ik de volgende keer in mijn Tommy broek het label op mijn kont voor ze dansen, zal ze leren hah.

Snel wat gegeten op de foodcourt. Maar werd steeds drukker en drukker, dus Converse die we nog wilden bezoeken hebben we gelaten voor wat het was. En in de tussentijd begon ik hoofdpijn te krijgen die steeds erger werd, dus lekker terug naar het hotel. Daar lekker tukje gaan doen, wil natuurlijk niet ziek zijn tijdens ons kerstdiner waar ik zo naar uit heb gekeken. Was er gelukkig op tijd bij en na den tijdje ging het weer redelijk

Dus allebei douchen, smeren en onze mooie spul aantrekken. Wat later dan gepland vertrokken we naar het restaurant, Top of the World in Stratosphere Tower. Dit zit compleet aan de andere kant van de Strip. Onze navigatie leidde ons via de snelweg en had daar van te voren al mijn bedenkingen bij. En daar had ik naar moeten luisteren. We kwamen volledig, maar dan ook volledig vast te staan op de oprit. En in dit tempo gingen we het absoluut niet redden en liepen daarmee de kans dat onze reservering zou komen te vervallen. Dus ik in stressmodus en hoofdpijn weer terug. 

Toen we eindelijk een klein stukje de oprit op konden, zagen we dat 3 banen naar links de snelweg wel reed. Alles stond vast richt de volgende afrit naar de Strip. Cyriel zag direct mogelijkheden en baande zich als Nikki Lauda zonder startbewijs een weg door 3 rijen auto's die kriskras door elkaar heen stonden. En ja hoor, daar gingen we, zoevend op weg naar het restaurant. We gingen het niet meer redden, maar zouden niet erg te laat komen. Dus ik even gebeld om dat te melden en ze zouden onze reservering 20 minuten vasthouden. Halleluja en Merry Christmas!!!

Parkeren was ook een drama, dus ik ben alvast uitgestapt en via een enorme omweg (bleek achteraf) bij de lift naar het restaurant aangekomen om me alvast te melden. Cyriel volgde niet veel later via de veeeeel kortere route. Het restaurant zit op ruim 300 meter, dus je zoeft een aardig stukje omhoog met ploppende oren en al. 

We werden na kort wachten naar onze tafel gebracht. Yes, we made it! En woe, wat een uitzicht! Het restaurant draait in 80 minuten volledig om zijn as, dat gaat dus nog best snel. Je ziet echt dat je draait. Niet geschikt voor mensen met heftige bewegingsziekte, ik heb gelukkig alleen last van wiebelende boten. We hebben voor Amerikaanse begrippen enorm rustig kunnen eten. En de porties waren ook niet absurd groot, de prijzen helaas wel. Maar het was het echt waard, het eten was goddelijk. Ik had een filet mignon die ik bijna met een rietje naar binnen kon zuigen. Aan het begin kwam een dame vragen of we foto's wilden maken. Die kon je dan later kopen. Ach ja, why not. Dus ineens stonden we op een trap allerlei poses aan te nemen. Echt van die gemaakte poses, heerlijk fout, love it

Ze hadden alleen niets gedaan aan kerstsfeer, nog geen kerstbal te vinden. En sommige mensen hadden ook moeite om in de kerststemming te komen. Vlak naast ons zat een jong Aziatisch stelletje die, zonder overdrijven, beide continu met hun mobieltje recht voor hun neus zaten. Ik zag steeds twee blauw verlichte gezichten als ik opzij keek. De enige keer dat ze hun mobieltjes weglegden was toen het eten kwam, ze zeiden zelfs een paar woorden tegen elkaar. Whoep whoep!

Na het eten kregen we de foto's te zien, totale pakket kostte $150 dollar. Say what? Ze zijn zo kitch als het maar kan in hoesjes, maar als ze zo voor je neus liggen ga je toch overstag en hebben we 2 onderdelen van het pakket genomen. 


Mijn hoofdpijn was weer aardig gezakt tijdens het diner, maar laaide weer in alle hevigheid op toen we na het diner naar de bovenste verdieping gingen om even buiten te kijken. Ben vergeten te melden dat het ook hier echt koud is, overdag tussen de 10-14 graden tot 's nachts rond het vriespunt. Hebben onderweg naar het restaurant zelfs even natte sneeuw gehad. En er stond een flinke wind vandaag. Dus buiten even foto's maken werd echt maar heeeel even foto's maken. Man, wat een kou. De tranen biggelden over onze wangen en mijn hoofd begon flink te bonken.

Duurde een eeuwigheid tot we weer met de lift naar beneden konden, was maar 1 lift in werking aan die kant. De andere was kapot. Eeeh kapot zei u? Ze kunnen dus kapot? Op 300 meter hoogte? Ieks, let me out!

We waren daarna snel weer terug in het hotel waar ik direct ben gaan slapen en Cyriel nog even het casino in is gegaan. Het was een leuke dag en het restaurant was nog beter dan gehoopt. 


Merry Christmas!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten